NOVE DEPORTES EXTREMOS

Deporte nº1: O paracaidismo.

O paracaidismo é unha técnica de lanzamento de seres humáns (neste caso) dende certa altura utilizando o paracaídas que utilízase para amortiguar o impacto da aterrizaxe. Esta práctica pode realizarse dende calqueira altura e o lugar dende o que se realiza o salto pode estar en movemento ou non. É un deporte extremo recomendado para xente que non sofra do corazón xa que o salto produce moita adrenalina e pode ser demasiado arriscado para eles.

                                 

   Deporte nº2: O salto base.

O salto base é unha das variadas modalidades dentro do paracaidismo que consiste na caída libre dun corpo (equipado cun traxe especial que fai impacto co aire e conséguese manter no aire) dende un sitio móbil, coma pode ser un helicóptero. A parte de levar o seu traxe especial, tamen levan un paracaídas pra cando estean en descenso e teñan que aterrizar xa que non poden facelo co impulso que levan co traxe.

                               

DEPORTE Nº3 TOW SURF

O Tow in surf : é unha novedosa modalidade do surf que se iniciou a principios dos noventa e cuxo obxectivo e practicar surf en lugares de difícil acceso como poden ser as olas Mavericks no norte de California o as de Tehupoo en Tahiti.

A práctica deste deporte realízase mediante o remolque da táboa de surf cunha moto de auga . O surfista é arrastrado cunha corda de wakeboard ata o interior da ola onde se solta cunha gran potencia que lle permite realizar manobras e trucos.

A partir do ano 2000 iniciouse unha modalidade aínda máis extrema que consiste en chegar a ola dende un helicóptero en vez de facelo coa axuda dunha moto de auga, grazas a isto o surfista adquire aínda unha maior velocidade.

A táboa que se utiliza é moito máis pequena que as táboas de surf normais e ten unha punta moito máis afiada.

 

Deporte nº4 ALPINISMO

O alpinismo é un deporte que implica a ascensión nas altas montañas; tamén denominado como montañismo e andinismo, o alpinismo é entón unha práctica deportiva  na cal conveñen técnicas, coñecementos e habilidades, todas elas orientadas ao fin último que é alcanzar o punto máis alto da montaña.

Este deporte é de alto resgo dependendo da altura da montaña das dificultades do seu ascenso e das dificultades climatolóxicas. A elo débese por exemplo: que as escaladas na montaña do Himalaia sexa rexenerado moitas pérdidas de vida de alpinistas.

 Foto practicando alpinismo

O inicio deste deporte teñemos que remontarnos ata o século XVIII cando un grupo de ingleses lles entraron a inquietude de escalar unha montaña, e elexiron a montaña chamada  Mont Blanc chegando ata a cima e por este feito pasaron a ser historia.

Deporte nº5 PARKOUR

O parkour é un deporte potencialmente perigoso. Practicalo sen a adecuada experiencia conleva resgos como lesións irreversibles ou a morte.

Este é o tipo de actividades físicas de resgo que se renovan constantemente en busca de desafíos inéditos relacionados coa velocidade, a supervivencia, a altura.

As orixes do parkour apareceron a comezos do século 90 sentaron as bases do que hoxe en día se coñece como “parkour”. Foi en Francia onde un grupo de xoves comezaron a fomentar unha actividade que co paso dos anos, propagouse por todo o mundo.

Os que practican este tipo de deporte chámanse os “traceurs” que se desprazan dun punto a outro, utilizando ás habilidades do corpo humano. Polo camiño van a ter que ir sorteando as barreiras que se encontran no ambiente e que poden ser de orixe natural (árbores, ríos, formacións rochosas…) o arquitectónico (vallas, muros, escaleiras…)

 

Deporte nº6: O rafting

O transporte é unha actividade turismo aventura, que consta de descender unha baixada nun barco de goma de alta resistencia de choque. Normalmente os barcos teñen unha capacidade de 6 ou 8 persoas, ademais dunha guía complementaria que actúa como timonel.

A tripulación do buque están dispostas simetricamente en ambos os dous lados da nave (3 ou 4 persoas por cada lado do barco) o piloto está situado na parte de atrás para facer manobras leme do barco. Se usa unha única pa de lámina (folla única).Os barcos máis comúns utilizados son a balsa, canoa e o kayak.

Deporte nº7: O rápel.

O rápel é un sistema de descenso por superficies verticais.Se utiliza en lugares onde a baixada é doutro xeito difícil ou inseguro.

O rápel é o sistema autónomo descenso máis amplamente utilizado desde a un descenso necesario só, ademais de coñecer a técnica adecuada, levar o arnés e descender.O rápel  é usado en camiños, senderismo, escalada en rocha.

A natureza vertical da práctica descenso fai unha actividade perigosa se realiza de forma inadecuada. Ter entusiasmo e o equipo non é suficiente coñecemento técnico, polo tanto, se non se ten o suficiente non se debe practicar sen un profesional.Quen fai rápel debe ser unha persoa física e mental apto para elo, se non coidado especial é necesario.

Deporte nº8 O puenting
consiste en saltar dun ponte boca abaixo suxeito tan só por unhas cordas de escalada atadas os pés; (cuxa finalidade consiste en impedir o impacto contra o chan e facilita quedar nunha posición de péndulo).

Este deporte inventouse en Francia na década dos 70. O seu inventor Helmut Kiene creouno tras atar unha soga a un ponte sobre o río Less Usses e saltar dende outro a 50 metros de distancia.

Este deporte provoca maior excitación xa que a velocidade que se adquire no salto o baleiro e moito maior ca noutros deportes de risco como o paracaidismo.  

En España hai moitos lugares onde se pode practicar;

• Río Cofio : cuxa desembocadura atópase en Portugal , cunha lonxitude de 300 metros e conta con 64 metros de altitude; a demais da opción de tirarse dende unha altura máis pequena para os principiantes
• Murillo de Gállego : atópase en pleno Pirineo aragonés e según a opinión de moitos especialistas é o mellor ponte para facer puenting de España. Conta con  20 metros de altitude e unha espectacular paisaxe

Tablate : un histórico ponte situado na provincia de Granada con 65 metros de profundidade de 20 metros de voo que só é e apto para os máis valentes debido a proximidade das paredes do barranco durante a caída